Τρίτη 21 Ιουνίου 2016

Έχω μια κούκλα…


 Χρόνια τώρα, όταν γράφω, έχω πάντα δίπλα μου μία κούκλα – έναν κούκλο, για το πω πιο σωστά. Τον λένε Παναγιώτη και είναι προσφυγάκι. Απίστευτο, ε;  Κι όμως είναι αλήθεια. Μου τον χάρισε όταν ήμουν μικρή μια φίλη των γονιών μου και γειτόνισσα - έμενε Εμμ. Μπενάκη 74, στα Εξάρχεια, απέναντι από το σπίτι μας. Είχε έρθει κι εκείνη προσφυγάκι στην Αθήνα όταν ήταν παιδί, από τη Μικρά Ασία το 1922. Ο Παναγιώτης ήταν  ο αγαπημένος της κούκλος και είχε καταφέρει να τον πάρει μαζί της, όταν αναγκάστηκε να φύγει από την πατρίδα της.
     Δύσκολα τα χρόνια στην Ελλάδα και τότε, όταν ήμουν εγώ μικρή κι απόκτησα τον Παναγιώτη. Ήταν χρόνια πολέμου, χρόνια δυστυχίας, πείνας και φόβου. Κι ο Παναγιώτης ήταν η μόνη μου παρηγοριά.
Το πρώτο σπίτι του Παναγιώτη
Εμμ. Μπενάκη 74, Εξάρχεια.
Από το βιβλίο του αρχιτέκτονα & καθηγητή
 του Ε.Μ.Π. Δημήτρη Φιλιππίδη:
"ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ"
Εκδόσεις Μέλισσα.
Στην ιστοσελίδα της πολύτιμης φίλης 
Δέσποινας Δρεπανιά

     Ώσπου κάποτε σταμάτησε ο πόλεμος, ήρθαν επιτέλους καλύτεροι καιροί, μα τον κούκλο μου δεν τον αποχωριζόμουν όσο κι αν μεγάλωνα. Και ναι, μπορεί να δυσκολεύεται κανείς να το πιστέψει, αλλά είναι αλήθεια όσα είπα στην αρχή: Τον Παναγιώτη τον έχω ακόμα στο δωμάτιό μου να με συντροφεύει. Κι όταν βλέπω ή ακούω για προσφυγάκια τωρινά, για παιδιά που αναγκάστηκαν κι αυτά ν’ αφήσουν την πατρίδα τους, όπως εκείνος, και να περάσουν βάσανα πολλά ώσπου να φτάσουν ως εδώ για να σωθούν, τον παίρνω αγκαλιά και θαρρώ  πως κρατώ ένα από εκείνα. Του χαϊδεύω το κεφαλάκι κι εύχομαι ολόψυχα να βρουν σύντομα κι αυτά μια νέα πατρίδα, για να ζήσουν ειρηνικά κι ευτυχισμένα, όπως αρμόζει σ’ όλα τα παιδιά του κόσμου.
     Και τότε ο Παναγιώτης νομίζω πως χαμογελάει!

___________
Σημείωση 1: Πέμπτη, 17 Ιανουαρίου 2019 - Από σήμερα ο Παναγιώτης βρίσκεται στο Μουσείο Παιχνιδιών του Μουσείου Μπενάκη. Σύντομα θα βρει την προθήκη του!
Σημείωση 2: Πέμπτη, 4 Απριλίου 2019. Ο Παναγιώτης με εξαιρετική παρέα σε υπέροχη προθήκη του Μουσείου Παιχνιδιών!





      Με την αδελφούλα μου Ρούλη (Αργυρώ-Κλεοπάτρα) Πέτροβιτς-Αλεξανδράκη (1947-1996)


Περισσότερα για τον Παναγιώτη και όλη την ιστορία του μπορεί κανείς να βρει εδώ:
https://www.facebook.com/notes/loty-petrovits/e%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%BD%CE%B1/173505342689112