Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Ρένα Καρθαίου (1913 – 11.10.2005)

Η κορυφαία ποιήτρια Ρένα Καρθαίου, πρωτοπόρος στον αγώνα για την ανάπτυξη της παιδικής λογοτεχνίας στον τόπο μας, ήταν από τους πρωτεργάτες που δημιούργησαν τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και σ’ αυτήν οφείλεται η ονομασία του. Εξαίρετη δημιουργός η ίδια, με πλούσια κατάθεση στην ποίηση γενικά και στην ποίηση για παιδιά ειδικότερα, με σημαντικότατη συμβολή και στον μεταφραστικό τομέα, με πολλά βραβεία και διακρίσεις, δεν αρκέστηκε στο αναγνωρισμένο ποιητικό και μεταφραστικό της έργο. Με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης εργάστηκε από πολύ νωρίς με ζέση, ενθουσιασμό και αφοσίωση, ώστε να εδραιωθεί στη συνείδηση των ενηλίκων η αξία της ελληνικής παιδικής λογοτεχνίας, να υπάρξουν οι προϋποθέσεις για τον εμπλουτισμό της και να προωθηθεί η προβολή της στο εξωτερικό.
Ως ελαχίστη αναγνώριση των άοκνων προσπαθειών και των λαμπρών επιτευγμάτων της, το 1991 ο Κύκλος απένειμε στη Ρένα Καρθαίου τo βραβείο ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΔΕΛΤΑ. Ωστόσο η μεγαλύτερη επιβράβευση της προσφοράς της στον κλάδο ήταν ίσως η βαθύτατη εκτίμηση που έτρεφαν όλα τα μέλη του Κύκλου για το πρόσωπό της, ο ειλικρινής και απεριόριστος θαυμασμός για το έργο της, η απέραντη αγάπη για την ξεχωριστή αυτή προσωπικότητα με τον ακέραιο χαρακτήρα, που τη διέκρινε το έμπρακτο ενδιαφέρον για τους νεότερους, η ορθή  κρίση, η καλοπροαίρετη κριτική, το πηγαίο χιούμορ, η διορατικότητα και η δημιουργική φαντασία.
Η εξέχουσα, η μοναδική, η φωτοβόλα Ρένα Καρθαίου θα μείνει στη μνήμη όλων μας ως η χαρισματική ποιήτρια που πλούτισε και ανανέωσε την ποίηση για παιδιά και ως η αναντικατάστατη πνευματική εργάτρια, στην οποία κατά πολύ οφείλεται η ανθοφορία της παιδικής μας λογοτεχνίας.
Την ημέρα της ταφής της, ο Κύκλος της ευχήθηκε «καλή στράτα στον ουρανό» μ’ ένα δικό της ποίημα για μικρά παιδιά:

                                    Δώσ’ του κούνια, δώσ’ του μπέλα
                                    όλο πάω και πιο ψηλά,
                                    το φεγγάρι τώρα φτάνω,
                                    το φιλώ και με φιλά.

                                    Δώσ’ του κούνια, δώσ’ του μπέλα,
                                    φεγγαράκι σου ζητώ
                                    άπλωσ’ το μακρύ σου χέρι
                                    απ’ το φως για να πιαστώ.

                                    Δώσ’ του κούνια, δώσ’ του μπέλα,
                                    βόηθα φεγγαράκι εσύ
                                    τη στρατούλα σου ν’ ανέβω
                                    τη χρυσή.

Σύντομα βιογραφικά/εργογραφίες: